Begin dit jaar kreeg ik van iemand de boodschap dat 2025 voor mij een jaar van verandering zou zijn. En oh boy, ze had gelijk!
Alhoewel dat soms lastig is, kies ik ervoor om te geloven dat er aan de andere kant van de veranderingen mooie dingen op mij wachten. En om naast de moeilijke, lastige en donkere periodes ook de mooie, lichte en fijne kanten te blijven zien: ik ben gezond, heb een dak boven mijn hoofd en fijne mensen om me heen. Bovendien heb ik al heel wat stappen gezet op mijn persoonlijk ontwikkelingspad, waardoor ik ook dit proces de ruimte kan geven en met mildheid kan doorvoelen (meestal dan toch).
Laagjes afpellen
In mijn therapiesessies ga ik op zoek naar de innerlijke, speelse Lenie. Die lang geleden heel erg goed werd weggestopt (als ik iets doe, doe ik het wel goed natuurlijk 😅). Maar langzaam, stap voor stap, kom ik dichterbij. Pel ik weer een laagje af van wie of wat ik dacht te moeten zijn. Ja, zelfs van het innerlijke speelse kind heb ik me een beeld gevormd dat niet het mijne is.
Het voelt fijn om in dit hele proces momenten te nemen waarin ik geen enkele verplichting heb. Momenten die voelen als avontuur, maar eigenlijk ZIJN ze gewoon. Die momenten waarop ik mag ronddwalen, zonder ergens naar toe te moeten, zonder op een bepaald tijdstip ergens te moeten zijn of iets te moeten doen. Uren waarin ik mag genieten van alles wat mijn pad kruist. Donzige wolken aan een lichtblauwe hemel, de wind die mijn wangen streelt, de zwart-bonte koeien die loom herkauwen in de schaduw van een boom. Of gewoon zitten aan de waterkant, luisterend naar het voorbij kabbelende water en in de verte de vogels die het beste van zichzelf laten horen.
Langzaam komen daarmee ook de herinneringen terug. Aan gelijkaardige momenten uit mijn jeugd. Het besef ook dat dit de belichaming is van wat ik al zag in mijn Human Design chart. Dit is het verdwalen, het niet-weten, dat mij helpt om terug bij mezelf te komen.
En ja, soms neemt zo’n avontuur een onverwachte wending. Bijna net zoals het leven zelf 😁. Een wending die achteraf gezien precies bleek te brengen wat ik nodig had, maar waar ik nooit zelf voor zou gekozen hebben (hallo blotevoetenwandeling met fiets aan de hand bij meer dan 30° over geasfalteerde wegen met weinig schaduw en een hoeveelheid water die niet op deze pech was voorzien). Met nog meer focus in het nu en geen ruimte voor andere gedachten.
Ruimte voor …
Precies daar ontstaat er ruimte voor wat komen mag. Ook als dat nu nog geen vast vorm heeft, ook als dat nog een paar stappen mag doorlopen van experimenteren en bijschaven (of beslissen dat het toch niets wordt).
Geen paniek trouwens, dat wil niet zeggen dat ik mijn professioneel aanbod ineens overboord kieper.
Voorlopig heb ik het wel even gehad met content die helemaal in het teken moet staan van mijn aanbod. Ik wil graag terug delen vanuit wat mij bezig houdt. Omdat het mij helpt om te schrijven. En omdat jij er misschien kracht of inspiratie uit put. Of niet. Het is allemaal goed.
Het kan best zijn dat het volgende dat mij bezighoudt ineens toch een excelvraag is, of iets anders dat wel gelinkt is aan mijn aanbod. Ook hier hou ik het voor nu op het niet weten, en het ruimte geven aan dat wat op dit moment ruimte vraagt 💖
Uiteraard ben je altijd welkom in de reacties of in mijn mailbox als je vragen hebt of als je wilt reageren op deze blog.